Bon Siman!

Nog 4 nachtjes!!! Dan is Anthony eindelijk op Aruba! Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hem heel erg heb gemist en er heel erg naar uitkijk om hem een kijkje te laten nemen in mijn Arubaanse leven! En wat ook erg leuk is: mijn beste vriendinnetje Renate en mijn ECHTE neef Marvin, Marjorie en de kinderen komen ook een paar dagen deze kant op. FEESTJE!!

De tijd vliegt voorbij…dat is een goed teken, maar het betekent ook dat ik alweer nadenk over het afscheid hier, het overdragen van de kinderen en het leven in Nederland. 2 woorden: MIXED FEELINGS. Ik probeer in het nu te leven en zoveel mogelijk te genieten van alles dat ik hier mag meemaken en bijdragen.

Even mijn belevenissen van de afgelopen weken in een notendo(r)p…

Sinds een paar weken heb ik gehoor gegeven aan de aannames van velen van jullie in Nederland die zeiden ‘fijne vakantie’. Ik heb besloten dat ik in het weekend vakantie heb! En dat is dushi yiu! In het weekend wordt er bij ons nauwelijks tot niet gekookt en is de nr. 1 bezigheid: chillen! Lekker uiteten gaan, naar het strand, terrasjes pakken, in de hangmat liggen, pizza als ontbijt, friet als lunch en zelfs chocoladetaart als lunch. Ik doe het allemaal en ik geniet er van!! (doordeweeks iets gezonder, zodat ik niet als tientonner terugkeer ;-))

Oh en voor echte soulfood schuif ik af en toe tussen de middag aan bij tante Marlene… Yummy, dat voelt echt even als thuis!!! Pa, ma, maak je klaar voor heel veel voor mij koken als ik terug ben. Ik mis jullie kookkunsten!! Zelf kousenband maken doe ik wel, maar is veel fijner als het voor je gedaan wordt :)

Ook even op de jetski tussen de kinderen door stond op het programma  (thanks to Sanne’s mattie). Het is dan wel een uitdaging om op tijd en descent bij de volgende aan te komen, maar het is gelukt!

Voor de gene die het zich afvragen: JA, ik ga nog steeds braaf iedere dinsdag naar de bootcamp! Of ik het nog leuk vind? Uhm… ik kan niet wachten om weer lekker te dansen en te handballen, maar dit schijnt ook goed voor me te zijn. Bovendien heb ik laatst een aantal extra lessen gewonnen bij een loting.. F&^* my life (nu moet ik vaker gaan)

Om de gezonde leefstijl nog iets meer te ondersteunen, ben ik afgelopen zaterdagochtend naar een yogales geweest. Bijzondere ervaring; niet alleen de yoga zelf, maar vooral het feit dat we na de les waren ingeregend. ‘Harvey’, de storm die door het caribische gebied trok, zorgde voor een hevige regenval op zaterdag (en een staartje op zondag). Uiteindelijk moest er een brug worden gemaakt van pallets zodat we niet zwemmend naar de auto hoefden.

De regen zorgden voor meer ongemak: HEEL VEEL vliegende mieren. Tijdens het eten bij ‘Mi dudu’ (voor de Surinamers onder ons, dit heeft niets met een schatje en/of typfout te maken) werden we geteisterd door deze beesten en besloot het personeel uiteindelijk om het licht uit te doen en iedereen in het donker te laten zitten (Gelukkig had ik m’n eten al op).

Eenmaal thuis zaten de voordeur, de muren en zo’n beetje de hele grond voor het huis vol met deze beesten. Ook binnen, waar wij voor de ‘veiligheid’ een lampje aan hadden gelaten, zaten de hinderlijke beesten. Paniekerig is er met een piefpaf spray rond gespoten om duidelijk te maken dat dit ONS huis is en dat ze heel gauw moesten wegwezen. Met een droge, pijnlijke keel van het gif zijn we gauw onze kamers in gegaan en naar bed gegaan.

De volgende ochtend was ALLES dood…inclusief onze huisgekko en haar baby… rust zacht plakkieplakkies!

Zoals ik in een eerder blog al vertelde…mijn Papiamento is under construction. Het is wel heel leuk om te merken dat ik steeds meer kinderen in hun moedertaal behandel. Uiteraard spreek ik Papiamento zoals een turk Nederlands spreekt (no offense Shakib :P), maar ze begrijpen mij en daar gaat het om! Lichaamsdelen, werkwoorden als staan, lopen, kijken, zitten…etc. ik gooi het er allemaal uit. Verwarrend is wel dat ‘kijk’ in het Papiamento ‘wak’ is…en laat nou ‘wakka’, ‘loop’ in het Surinaams betekenen…Dat gaat soms mis haha. En soms als ik denk dat ik Papiamento spreek, blijkt het toch spaans te zijn… Ach als ik ‘kijk, wak, mira, watch, loekoe’ roep, zal het kind mij ergens toch een keer begrijpen.

Ik heb met 1 jongen de deal dat hij mij Papiamento leert als ik hem wat Surinaams leer. Bij binnenkomst zeg ik ‘Kon ta bai?’ en antwoord hij met ‘(A)boeng’, vervolgens komt hij niet meer bij van het lachen.

De kinderen zijn sowieso erg positief en houden ook wel van wat zelfspot. Een jongen vertelde mij laatst trots dat hij wat uitzonderingsposities op het eiland heeft, omdat hij een handicap heeft en mensen daar respect voor hebben. Ik heb hem beloofd niet verder te vertellen dat hij zijn handicap soms inzet als reden dat hij te laat is bij een stomme les op school. Ons geheim….en ik zal het niet doorvertellen hoor!

Ook heb ik een meisje met kromme voeten dat soms met opzet haar voeten extra krom houdt omdat dat ‘grappig’ is. Zij laat zich soms ook bewust vallen om te laten zien hoe dramatisch zij dat kan en hoe moeilijk mijn oefeningen wel niet zijn. Ik moet dan erg mijn best doen om mijn gezicht in de plooi te houden, want ze is zo grappig! Gelukkig werkt een klein ‘dreigement’ dan wel goed om haar weer bij de les te krijgen (als ik zeg dat ik naar huis ga, roept ze NOOOO en doet ze meteen weer mee).

Het moge duidelijk zijn: Ik heb het goed hier! Het is wel een grappig idee dat we hier ooit met onze kinderen op vakantie komen en kunnen zeggen ‘hier WOONDE mama’.. Voor iedereen die zich nu dingen in zijn/haar hoofd haalt: DREAM ON gnagnagna (en lees het bonusmateriaal voor 1 reden)

BONUSMATERIAAL: Vanmorgen nog een mooie (ook wel beetje zielige)gebeurtenis..Warning (JOEY & KELLY) mensen met een zwakke maag, lees dit maar niet!!:

Ik was bij een kindje die aan de diaree was en toen ik aankwam had hij de afgelopen uren zoveel gepoept dat hij geen schone luiers meer had… Zat hij dan met z’n jockey en goede broek. Ineens hoor ik prblprblprbl. (ik denk: SHIT, maar zeg op z’n teletubbies: ‘oh oh’). Niet veel later staat hij op; broek, stoel, vloer, ALLES onder gescheten. Ik was zo’n beetje het enige in huis dat nog schoon was #hetlevenvandekinderfysiogaatnietoverrozen #hetrookooknietnaarrozen #voorlopignoggeenpoepluiersbijmijthuis